Page 3 - Demo

Kouwe Drukte 3Omslag en zospret op beide omslagen. In dikke klodders verf voor, achter in zwierige stilistische lijnen op een Oekra%u00efense postzegel. Kouwe Drukte op zijn best. Of zit er een luchtje aan?Op de voorkant is het 1917, een aardig wintertje voor Hollandse begrippen, streng genoeg bijvoorbeeld voor een ijskermis op de Rijd in Nieuwe Niedorp. Impressionistisch kunstenaar Jacob Eriks is dichter bij huis gebleven, hij hangt uit op het Museumplein in zijn eigen Amsterdam. De rijders krioelen door elkaar op de baan van de AYC, terwijl de klanken van het strijkje in de muziektent verwaaien in een wispelturige wind.De vlaggen tollen alle kanten op. H%u00e9, wat doetde Belgische driekleur daar? Geintje van de schilder zeker ... Het tegendeel is waar, die vlag vertelt een verhaal. Drie jaar eerder, bij het binnenvallen van de Duitse troepen, zijn honderdduizenden Belgen gevlucht naar het neutrale Nederland. Toen ze Amsterdam bereikten stelde AYC zijn riante clubgebouw ter beschikking van de %u2018uitwijkelingen%u2019 zoals ze destijds werden genoemd. Dat was tijdelijk, naderhand werden ze elders ondergebracht; de vlag herinnerde de Amsterdammers aan hun aanwezigheid in de stad.Anno nu. Honderdduizenden vluchten weg uit Oekra%u00efne, vooral ouderen, vrouwen, kinderen. Hoe vergaat het, vraag je je af, de twee blije schaatsertjes op de achterzijde?Opnieuw worden we op het verkeerde been gezet, want zo Oekra%u00efens is die zegel inmiddels al niet meer, of zelfs nooit geweest. In haar rubriek Posten en Stempels doet Caroline van Staaveren de ware toedracht uit de doeken.Zo sluipt die gruwelijke, zinloze oorlog op kousenvoeten Kouwe Drukte binnen; ook de column van Jan de Wit ontkomt er niet aan. Waar deze oud-onderwijzer de uitbraak van de corona-epidemie nog schertsend kon benaderen (hilarische Elfstedentocht met mondkapje), blijkt hij door de Russische inval zo ontregeld, dat hij zelf op de vlucht slaat.Aukje de Haan maakt ons blij met stenen, Hedman Bijlsma zet de geschiedenis van ijsclub Dockum in een perspectief van liefst tien pagina%u2019s breed en Caroline Th%u00f6enes doet verslag van haar laatste Elfstedentocht. We herdenken Minne Nieuwhof alsmede Ton Visser, van wie we hier postuum de grote schaats afbeelden die Kouwe Drukte 55 ten onrechte nooit haalde.Niko MulderPlacebooals wel vaker was het Kouwe DrukteDat mijn passie uit de vergetelheid rukte.Helaas een placebo voor het echte werk,Voor tochten op glad ijs, en beresterk;Wat als het Koning Winter toch nog eens lukte?Gerard KloezemanIJZ